Wykorzystywanie określeń odzieży roboczej i odzieży ochronnej zamiennie jest błędem, który powiela wiele osób.
Aby zapobiec temu w przyszłości, warto zapoznać się z zasadami, które kierują przydzielaniem jednej i drugiej formy ubrania, oraz sprawdzić, czy pracodawca ma obowiązek ją zakupić i wydać z tytułu realizowanego przez pracownika zakresu czynności. Wiedza na ten temat pozwoli uniknąć nieprzyjemnych wypadków mających konsekwencje zdrowotne lub prowadzących do trwałego zniszczenia odzieży prywatnej.
Odzież robocza
Odzieżą roboczą nazywamy ubranie pracownika, które wkłada on jako wierzchnie podczas wykonywania swoich obowiązków zawodowych w miejscu pracy. Jest pomocna przy ochronie odzieży, ale także w szczególnych sytuacjach, kiedy zależy nam na uzyskaniu specjalnej czystości wytwarzanego produktu bądź też praca wymaga obcowania z substancjami silnie brudzącymi. Odzież robocza ujednolica wygląd pracowników, co podnosi estetykę zakładu. Jej częścią mogą być pojedyncze elementy, jak kask, rękawice, ochronne kamizelki, czy całe komplety zawierające zestaw spodnie-bluza robocza. Odzież robocza może też wyznaczać i informować, w jakim zawodzie pracuje nosząca ją osoba, np. kucharz, kelner, mechanik, fryzjer.
Odzież ochronna
Przepisy BHP określają odzież ochronną jako środek ochrony indywidualnej. Podobnie jak odzież robocza, chroni ona przed zabrudzeniami oraz zniszczeniem ubrania pracownika, ale dodatkowo chroni też jego zdrowie i życie, gdyż jest stosowana głównie w miejscach, gdzie pracownik ma styczność z substancjami silnie drażniącymi, a przez to niebezpiecznymi. Często jej użytkownikami są pracownicy sektora chemicznego, przemysłowego lub kosmetycznego. Odpowiedniej jakości odzież ochronna musi również zostać potwierdzona specjalistycznymi certyfikatami określającymi jej przydatność czy odporność na rozmaite substancje.
W obu przypadkach pracodawca ma obowiązek zapewnić swoim pracownikom odzież ochronną i roboczą bądź wypłacić odpowiedniej wysokości ekwiwalent.